Οι απαιτήσεις σε νερό του λευκού γκι είναι ένα θέμα που διαφέρει ριζικά από τα περισσότερα φυτά, καθώς η επιβίωσή του δεν εξαρτάται από την άμεση άρδευση. Ως ημιπαρασιτικό φυτό, ο γκι έχει αναπτύξει μια εξειδικευμένη στρατηγική για την απόκτηση νερού, αντλώντας το απευθείας από το κυκλοφορικό σύστημα του δέντρου-ξενιστή του. Αυτή η μοναδική προσαρμογή σημαίνει ότι η “άρδευση” του γκι είναι στην πραγματικότητα η φροντίδα για την επαρκή ενυδάτωση του δέντρου στο οποίο ζει. Η κατανόηση αυτής της σχέσης είναι απαραίτητη για τη διατήρηση της υγείας τόσο του παρασίτου όσο και του ξενιστή.
Ο γκι συνδέεται με το ξυλώδες αγγειακό σύστημα του δέντρου-ξενιστή μέσω μιας δομής που ονομάζεται μυζητήρας (haustorium). Αυτός ο μυζητήρας διεισδύει στο φλοιό και το ξύλο του κλαδιού, επιτρέποντας στον γκι να απορροφά νερό και ανόργανα θρεπτικά συστατικά. Κατά συνέπεια, ο γκι δεν έχει δικό του ριζικό σύστημα στο έδαφος και δεν μπορεί να προσλάβει νερό από το περιβάλλον. Η επιβίωσή του εξαρτάται πλήρως από την ικανότητα του δέντρου-ξενιστή να αντλεί νερό από το έδαφος και να το μεταφέρει προς τα πάνω, στα κλαδιά του.
Η υγεία και η ενυδάτωση του δέντρου-ξενιστή επηρεάζουν άμεσα την κατάσταση του γκι. Σε περιόδους παρατεταμένης ξηρασίας, όταν το δέντρο-ξενιστής αγωνίζεται να βρει επαρκές νερό, ο γκι θα υποφέρει επίσης. Μπορεί να παρατηρήσεις μαρασμό ή κιτρίνισμα των φύλλων του γκι, τα οποία είναι σημάδια υδατικού στρες. Για να υποστηρίξεις τόσο το δέντρο όσο και τον γκι, είναι σημαντικό να παρέχεις συμπληρωματικό πότισμα στο δέντρο-ξενιστή κατά τη διάρκεια ξηρών περιόδων, ειδικά αν πρόκειται για νεαρό ή ευαίσθητο δέντρο. Πότιζε βαθιά και σπάνια, ενθαρρύνοντας το δέντρο να αναπτύξει βαθιές ρίζες.
Παρά την εξάρτησή του, ο γκι είναι ένα φυτό ανθεκτικό στην ξηρασία. Έχει την ικανότητα να διατηρεί τα στόματά του (τους πόρους στα φύλλα του) ανοιχτά για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από ό,τι ο ξενιστής του, επιτρέποντάς του να συνεχίζει να αντλεί νερό ακόμα και όταν το δέντρο προσπαθεί να το εξοικονομήσει. Αυτό μπορεί να ασκήσει πρόσθετη πίεση στο δέντρο, ειδικά αν η προσβολή από γκι είναι εκτεταμένη. Σε τέτοιες περιπτώσεις, η διατήρηση επαρκούς υγρασίας στο έδαφος γύρω από το δέντρο-ξενιστή είναι ζωτικής σημασίας για την επιβίωση και των δύο οργανισμών.
Συνοψίζοντας, δεν χρειάζεται να ποτίζεις ποτέ απευθείας τον γκι. Οι προσπάθειές σου πρέπει να επικεντρωθούν στη διασφάλιση ότι το δέντρο-ξενιστής έχει πρόσβαση σε επαρκή ποσότητα νερού. Η τακτική παρακολούθηση της κατάστασης του δέντρου και του εδάφους γύρω του είναι η καλύτερη στρατηγική. Παρέχοντας στο δέντρο-ξενιστή τις βέλτιστες συνθήκες ανάπτυξης, παρέχεις έμμεσα στον γκι όλα όσα χρειάζεται για να ευδοκιμήσει. Αυτή η έμμεση προσέγγιση στην “άρδευση” είναι το κλειδί για την επιτυχή συνύπαρξη αυτών των δύο φυτών.
