Η επιτυχής διαχείμαση της αγγλικής λεβάντας (Lavandula x intermedia) είναι καθοριστικής σημασίας για την μακροζωία και την ευρωστία της στον κήπο. Αν και αυτό το υβρίδιο είναι γενικά πιο ανθεκτικό στο κρύο από άλλους τύπους λεβάντας, όπως η γαλλική, εξακολουθεί να απαιτεί ορισμένες προφυλάξεις για να αντέξει τους σκληρούς χειμώνες, ειδικά σε ψυχρότερα κλίματα. Η σωστή προετοιμασία το φθινόπωρο και η κατανόηση των παραγόντων που επηρεάζουν την αντοχή της στο κρύο μπορούν να κάνουν τη διαφορά μεταξύ ενός φυτού που θα επιβιώσει και ενός που θα αναπτυχθεί δυναμικά την επόμενη άνοιξη. Η προστασία από τον παγετό, την υπερβολική υγρασία και τους ψυχρούς ανέμους είναι τα κλειδιά για μια επιτυχημένη περίοδο ληθάργου.
Η προετοιμασία το φθινόπωρο
Η προετοιμασία για τη διαχείμαση της λεβάντας ξεκινά πολύ πριν από την έλευση του πρώτου παγετού. Ένα από τα πιο σημαντικά βήματα είναι το σωστό κλάδεμα. Το κύριο κλάδεμα πρέπει να γίνεται στα τέλη του καλοκαιριού ή στις αρχές του φθινοπώρου, τουλάχιστον έξι εβδομάδες πριν από την αναμενόμενη ημερομηνία του πρώτου παγετού. Αυτό δίνει στο φυτό αρκετό χρόνο για να επουλώσει τις πληγές του και να σκληραγωγηθεί πριν πέσουν οι θερμοκρασίες. Αποφύγετε το αυστηρό κλάδεμα αργά το φθινόπωρο, καθώς αυτό μπορεί να ενθαρρύνει νέα, τρυφερή βλάστηση που θα καταστραφεί εύκολα από το κρύο.
Η διακοπή της λίπανσης είναι εξίσου κρίσιμη. Σταματήστε οποιαδήποτε μορφή λίπανσης από τα τέλη του καλοκαιριού και μετά. Η λίπανση, ειδικά με αζωτούχα λιπάσματα, προωθεί την ανάπτυξη φυλλώματος, το οποίο, όπως και με το όψιμο κλάδεμα, είναι εξαιρετικά ευάλωτο στον παγετό. Ο στόχος κατά το φθινόπωρο είναι να επιτρέψετε στο φυτό να επιβραδύνει φυσικά τους ρυθμούς ανάπτυξής του και να προετοιμαστεί για την περίοδο του ληθάργου.
Η διαχείριση της υγρασίας του εδάφους είναι επίσης ζωτικής σημασίας. Καθώς το φθινόπωρο προχωρά και οι θερμοκρασίες πέφτουν, μειώστε σταδιακά το πότισμα. Το έδαφος πρέπει να είναι σχετικά στεγνό κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Η υπερβολική υγρασία στο έδαφος σε συνδυασμό με τις χαμηλές θερμοκρασίες είναι ένας από τους μεγαλύτερους κινδύνους, καθώς μπορεί να οδηγήσει σε σήψη των ριζών ή σε ζημιά από τον πάγο στο ριζικό σύστημα. Βεβαιωθείτε ότι η περιοχή γύρω από τη λεβάντα έχει καλή αποστράγγιση και δεν λιμνάζουν νερά.
Η προστασία από τον παγετό και τους ανέμους
Σε περιοχές με πολύ ψυχρούς χειμώνες, όπου οι θερμοκρασίες πέφτουν σταθερά κάτω από το μηδέν, η παροχή κάποιας μορφής προστασίας μπορεί να είναι απαραίτητη, ειδικά για τα νεαρά φυτά. Μόλις το έδαφος αρχίσει να παγώνει, η εφαρμογή ενός στρώματος εδαφοκάλυψης γύρω από τη βάση του φυτού μπορεί να βοηθήσει στη μόνωση των ριζών από τις ακραίες θερμοκρασίες. Χρησιμοποιήστε υλικά που επιτρέπουν την καλή κυκλοφορία του αέρα, όπως πευκοβελόνες ή ψιλοκομμένα φύλλα. Αποφύγετε τα βαριά υλικά, όπως το άχυρο, που μπορούν να συγκρατήσουν υγρασία και να προκαλέσουν σήψη του στελέχους.
Οι ψυχροί, ξηροί χειμωνιάτικοι άνεμοι μπορούν να είναι εξίσου επιζήμιοι με τον παγετό, καθώς μπορούν να προκαλέσουν αφυδάτωση του αειθαλούς φυλλώματος. Η δημιουργία ενός προσωρινού ανεμοφράκτη από λινάτσα ή ειδικό ύφασμα μπορεί να προστατεύσει τα φυτά που βρίσκονται σε εκτεθειμένες τοποθεσίες. Στερεώστε το ύφασμα σε πασσάλους γύρω από το φυτό, αφήνοντας λίγο χώρο για την κυκλοφορία του αέρα και φροντίζοντας να μην ακουμπά απευθείας στο φύλλωμα.
Για επιπλέον προστασία, ειδικά κατά τη διάρκεια ακραίων παγετών, μπορείτε να καλύψετε ολόκληρο το φυτό με ένα αντιπαγετικό ύφασμα ή μια κουβέρτα. Αυτό πρέπει να γίνεται το βράδυ πριν από τον αναμενόμενο παγετό και να αφαιρείται το πρωί, ώστε το φυτό να μπορεί να αναπνεύσει και να δεχτεί το φως του ήλιου. Η μόνιμη κάλυψη του φυτού για όλο το χειμώνα δεν συνιστάται, καθώς μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα υγρασίας και ασθενειών. Η χιονοκάλυψη, από την άλλη πλευρά, είναι ένας εξαιρετικός φυσικός μονωτής και δεν πρέπει να απομακρύνεται από τα φυτά.
Η διαχείμαση της λεβάντας σε γλάστρες
Τα φυτά λεβάντας που καλλιεργούνται σε γλάστρες είναι πολύ πιο ευάλωτα στο κρύο του χειμώνα από αυτά που είναι φυτεμένα στο έδαφος. Οι ρίζες τους δεν προστατεύονται από τη μονωτική ιδιότητα της γης και είναι εκτεθειμένες στις χαμηλές θερμοκρασίες από όλες τις πλευρές του δοχείου. Σε κλίματα όπου οι θερμοκρασίες πέφτουν κάτω από το μηδέν για παρατεταμένες περιόδους, είναι απαραίτητο να ληφθούν μέτρα για την προστασία των φυτών σε γλάστρες.
Η καλύτερη μέθοδος είναι η μεταφορά της γλάστρας σε μια προστατευμένη, απρόσβλητη από τον παγετό τοποθεσία. Ένα μη θερμαινόμενο γκαράζ, ένα υπόγειο, ή ένα κρύο θερμοκήπιο είναι ιδανικά. Το φυτό χρειάζεται φως, αλλά όχι άμεσο ήλιο, και οι θερμοκρασίες πρέπει να παραμένουν χαμηλές για να διατηρηθεί σε λήθαργο. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι ανάγκες σε νερό είναι ελάχιστες. Ποτίζετε πολύ ελαφρά, μόνο μία φορά το μήνα, για να αποτρέψετε την πλήρη ξήρανση του χώματος.
Εάν δεν έχετε έναν κατάλληλο εσωτερικό χώρο, μπορείτε να προσφέρετε προστασία στη γλάστρα και σε εξωτερικό χώρο. Μετακινήστε τη γλάστρα σε ένα σημείο που να προστατεύεται από τους χειμερινούς ανέμους, όπως δίπλα σε έναν τοίχο του σπιτιού. Μπορείτε να μονώσετε τη γλάστρα τυλίγοντάς την με λινάτσα ή φυσαλίδες αέρα (bubble wrap). Μια άλλη τεχνική είναι να “φυτέψετε” ολόκληρη τη γλάστρα μέσα στο έδαφος του κήπου ή να τη βάλετε μέσα σε ένα μεγαλύτερο δοχείο γεμάτο με μονωτικό υλικό, όπως φύλλα ή άχυρο. Τοποθετήστε ένα στρώμα εδαφοκάλυψης πάνω από το χώμα της γλάστρας για επιπλέον μόνωση.
