Το σωστό πότισμα είναι ίσως η πιο κρίσιμη παράμετρος για την επιτυχή καλλιέργεια της αγγλικής πελαργόνιας. Σε αντίθεση με τα κοινά γεράνια που είναι πιο ανθεκτικά στην ξηρασία, η αγγλική πελαργόνια έχει πιο συγκεκριμένες απαιτήσεις και είναι ιδιαίτερα ευαίσθητη τόσο στην έλλειψη νερού όσο και στην υπερβολική υγρασία. Η εύρεση της σωστής ισορροπίας είναι το κλειδί για την αποφυγή των πιο συχνών προβλημάτων, όπως η σήψη των ριζών και οι μυκητολογικές ασθένειες. Η κατανόηση του πότε, του πόσο και του πώς πρέπει να ποτίζεις το φυτό σου, λαμβάνοντας υπόψη τις εκάστοτε συνθήκες, θα εξασφαλίσει την υγεία, τη ζωτικότητα και την πλούσια ανθοφορία του.
Η βασική αρχή που πρέπει να ακολουθείς είναι να ποτίζεις την αγγλική πελαργόνια σου όταν το χώμα αρχίζει να στεγνώνει. Ο καλύτερος τρόπος για να το ελέγξεις αυτό είναι να βυθίσεις το δάχτυλό σου στο χώμα σε βάθος περίπου 2-3 εκατοστών. Εάν αισθάνεσαι το χώμα στεγνό σε αυτό το βάθος, τότε είναι ώρα για πότισμα. Απόφυγε να ποτίζεις βάσει ενός αυστηρού προγράμματος (π.χ. κάθε τρεις ημέρες), καθώς οι ανάγκες του φυτού σε νερό αλλάζουν ανάλογα με τη θερμοκρασία, την υγρασία του περιβάλλοντος, το μέγεθος της γλάστρας και το στάδιο ανάπτυξής του.
Κατά την περίοδο της ενεργούς ανάπτυξης και ανθοφορίας, δηλαδή την άνοιξη και τις αρχές του καλοκαιριού, οι ανάγκες σε νερό είναι αυξημένες. Σε αυτό το διάστημα, μπορεί να χρειάζεται πότισμα κάθε λίγες ημέρες, ειδικά τις πιο ζεστές. Αντίθετα, κατά την περίοδο του ληθάργου το καλοκαίρι (σε πολύ ζεστά κλίματα) και κυρίως κατά τη διάρκεια του χειμώνα, οι ανάγκες σε νερό μειώνονται δραστικά. Τον χειμώνα, το πότισμα πρέπει να είναι πολύ αραιό, ίσα-ίσα για να μην ξεραθεί εντελώς η μπάλα της ρίζας. Η υπερβολική υγρασία κατά τους ψυχρούς μήνες είναι η πιο σίγουρη συνταγή για την καταστροφή του φυτού.
Τα σημάδια που δίνει το ίδιο το φυτό μπορούν να σε καθοδηγήσουν. Τα ελαφρώς γερμένα προς τα κάτω φύλλα που όμως παραμένουν σφριγηλά, είναι συχνά ένα πρώιμο σημάδι ότι το φυτό αρχίζει να διψάει. Αν, ωστόσο, τα φύλλα αρχίσουν να κιτρινίζουν, ειδικά τα παλαιότερα, και να πέφτουν, αυτό είναι συνήθως ένδειξη υπερβολικού ποτίσματος. Η μάρανση μπορεί να είναι σύμπτωμα τόσο της έλλειψης όσο και της υπερβολικής ποσότητας νερού. Στη δεύτερη περίπτωση, η μάρανση οφείλεται στο ότι οι ρίζες έχουν σαπίσει και δεν μπορούν πλέον να απορροφήσουν νερό, οπότε ο έλεγχος της υγρασίας του χώματος είναι απαραίτητος για τη σωστή διάγνωση.
Όταν ποτίζεις, φρόντισε να το κάνεις καλά και σε βάθος. Ρίξε άφθονο νερό, μέχρι να αρχίσει να τρέχει από τις τρύπες αποστράγγισης στον πάτο της γλάστρας. Αυτό εξασφαλίζει ότι ολόκληρη η μπάλα της ρίζας υγραίνεται ομοιόμορφα. Μετά το πότισμα, περίμενε περίπου 15-20 λεπτά και στη συνέχεια άδειασε το νερό που έχει μαζευτεί στο πιατάκι της γλάστρας. Το να αφήνεις το φυτό να “κάθεται” μέσα στο νερό είναι ένα από τα μεγαλύτερα λάθη, καθώς προκαλεί ασφυξία και σήψη στις ρίζες. Η ποιότητα του νερού μπορεί επίσης να παίξει ρόλο. Αν το νερό της βρύσης στην περιοχή σου είναι πολύ σκληρό (με πολλά άλατα), είναι προτιμότερο να χρησιμοποιείς βρόχινο νερό ή αφημένο νερό βρύσης για τουλάχιστον 24 ώρες.
Περισσότερα άρθρα για αυτό το θέma
Η τεχνική του ποτίσματος
Η σωστή τεχνική ποτίσματος είναι εξίσου σημαντική με τη συχνότητα. Η καλύτερη ώρα για να ποτίσεις τα φυτά σου είναι νωρίς το πρωί. Αυτό δίνει στο φυτό αρκετό χρόνο να απορροφήσει την υγρασία που χρειάζεται κατά τη διάρκεια της ημέρας και επιτρέπει στο περιττό νερό στην επιφάνεια του χώματος και στα φύλλα να εξατμιστεί γρήγορα, μειώνοντας τον κίνδυνο ανάπτυξης μυκητολογικών ασθενειών. Το πότισμα αργά το απόγευμα ή το βράδυ μπορεί να αφήσει το φύλλωμα υγρό για πολλές ώρες, δημιουργώντας ιδανικές συνθήκες για την εκδήλωση ασθενειών όπως ο βοτρύτης ή το ωίδιο.
Προσπάθησε να κατευθύνεις το νερό απευθείας στη βάση του φυτού, στο χώμα, αποφεύγοντας να βρέχεις τα φύλλα και τα άνθη. Τα φύλλα της αγγλικής πελαργόνιας, ειδικά αυτά με χνούδι, τείνουν να συγκρατούν την υγρασία, γεγονός που τα καθιστά ευάλωτα σε ασθένειες. Ομοίως, τα μεγάλα και ευαίσθητα άνθη της μπορούν εύκολα να καταστραφούν ή να αναπτύξουν κηλίδες αν παραμείνουν βρεγμένα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Η χρήση ενός ποτιστηριού με μακρύ και στενό στόμιο μπορεί να διευκολύνει σημαντικά το στοχευμένο πότισμα.
Μια εναλλακτική και πολύ αποτελεσματική μέθοδος ποτίσματος, ειδικά για όσους τείνουν να ποτίζουν υπερβολικά, είναι το πότισμα από κάτω. Γέμισε το πιατάκι της γλάστρας ή έναν μεγαλύτερο δίσκο με μερικά εκατοστά νερό και τοποθέτησε τη γλάστρα μέσα. Άφησε το φυτό να απορροφήσει το νερό που χρειάζεται μέσω των τρυπών αποστράγγισης για περίπου 20-30 λεπτά, μέχρι η επιφάνεια του χώματος να γίνει νωπή. Στη συνέχεια, αφαίρεσε τη γλάστρα από το νερό και άφησέ τη να στραγγίξει καλά. Αυτή η τεχνική εξασφαλίζει ότι το ριζικό σύστημα ενυδατώνεται σε βάθος, χωρίς να υπάρχει κίνδυνος υπερκορεσμού του χώματος.
Η προσαρμογή του ποτίσματος στις συνθήκες είναι απαραίτητη. Τις ημέρες με καύσωνα, το φυτό θα χρειαστεί περισσότερο νερό, ενώ τις συννεφιασμένες ή βροχερές ημέρες, μπορεί να μην χρειαστεί καθόλου. Ομοίως, ένα φυτό σε μικρή γλάστρα από τερακότα θα στεγνώσει πολύ πιο γρήγορα από ένα φυτό σε μεγάλη πλαστική γλάστρα. Μάθε να “διαβάζεις” τις ανάγκες του φυτού σου και τις συνθήκες του περιβάλλοντός του. Η παρατήρηση και η εμπειρία είναι οι καλύτεροι σύμβουλοι για ένα επιτυχημένο πότισμα.
Περισσότερα άρθρα για αυτό το θέma
Υπερβολικό πότισμα: συμπτώματα και αντιμετώπιση
Το υπερβολικό πότισμα είναι ο νούμερο ένα εχθρός της αγγλικής πελαργόνιας. Τα πρώτα συμπτώματα είναι συχνά παραπλανητικά, καθώς μπορεί να περιλαμβάνουν μάρανση των φύλλων, κάτι που ο καλλιεργητής μπορεί να εκλάβει ως σημάδι δίψας και να ποτίσει ακόμα περισσότερο, επιδεινώνοντας το πρόβλημα. Το πιο χαρακτηριστικό σύμπτωμα, ωστόσο, είναι το κιτρίνισμα και η πτώση των κατώτερων, παλαιότερων φύλλων. Τα φύλλα μπορεί να γίνουν μαλακά και υδαρή, ενώ το στέλεχος στη βάση του μπορεί να μαυρίσει και να μαλακώσει, ένδειξη σήψης του λαιμού.
Ένα άλλο σημάδι υπερβολικής υγρασίας είναι η εμφάνιση οιδήματος (edema). Αυτό συμβαίνει όταν οι ρίζες απορροφούν νερό πιο γρήγορα από ό,τι μπορεί το φυτό να το αποβάλει μέσω της διαπνοής. Το αποτέλεσμα είναι η δημιουργία μικρών, υδαρών φουσκαλών ή κηλίδων που μοιάζουν με φελλό, κυρίως στην κάτω πλευρά των φύλλων. Επιπλέον, ένα συνεχώς υγρό χώμα μπορεί να αναπτύξει στην επιφάνειά του πράσινη μούχλα (άλγη) και να προσελκύσει μικρά ενοχλητικά έντομα, όπως οι σκιαρίδες (fungus gnats), που ευδοκιμούν σε υγρές συνθήκες.
Εάν υποψιαστείς ότι έχεις ποτίσει υπερβολικά το φυτό σου, η πρώτη κίνηση είναι να σταματήσεις αμέσως το πότισμα και να αφήσεις το χώμα να στεγνώσει εντελώς. Βελτίωσε την κυκλοφορία του αέρα γύρω από το φυτό για να επιταχύνεις τη διαδικασία στεγνώματος. Σε σοβαρές περιπτώσεις, μπορεί να χρειαστεί να βγάλεις προσεκτικά το φυτό από τη γλάστρα για να επιθεωρήσεις τις ρίζες. Οι υγιείς ρίζες είναι λευκές και σφιχτές, ενώ οι σάπιες είναι καφέ, μαλακές και πολτώδεις, και μπορεί να έχουν μια δυσάρεστη οσμή.
Αν εντοπίσεις σάπιες ρίζες, πρέπει να δράσεις άμεσα. Με ένα αποστειρωμένο ψαλίδι, κλάδεψε όλα τα σάπια και μαυρισμένα μέρη του ριζικού συστήματος, αφήνοντας μόνο τους υγιείς ιστούς. Μπορείς να ξεπλύνεις τις υπόλοιπες ρίζες με ένα ήπιο μυκητοκτόνο διάλυμα. Στη συνέχεια, μεταφύτευσε το φυτό σε μια καθαρή γλάστρα με εντελώς νέο, φρέσκο και καλά αποστραγγιζόμενο χώμα. Μετά τη μεταφύτευση, πότισε πολύ ελαφρά και τοποθέτησε το φυτό σε μια σκιερή θέση για να ανακάμψει. Η πρόληψη, ωστόσο, παραμένει η καλύτερη θεραπεία.
Ανεπαρκές πότισμα: συμπτώματα και αντιμετώπιση
Αν και λιγότερο συχνό πρόβλημα από το υπερβολικό πότισμα, η έλλειψη νερού μπορεί επίσης να βλάψει την αγγλική πελαργόνια. Το πιο προφανές σύμπτωμα είναι η μάρανση ολόκληρου του φυτού, με τα φύλλα και τους βλαστούς να γέρνουν προς τα κάτω. Σε αντίθεση με τη μάρανση από υπερβολικό πότισμα, εδώ τα φύλλα είναι συνήθως στεγνά και εύθραυστα στην αφή, όχι μαλακά. Το χώμα στη γλάστρα θα είναι εντελώς ξερό και ελαφρύ, και μπορεί να έχει αποκολληθεί από τα τοιχώματα της γλάστρας.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό σημάδι παρατεταμένης ξηρασίας είναι το στέγνωμα και το κιτρίνισμα των άκρων και των περιθωρίων των φύλλων, τα οποία σταδιακά γίνονται καφέ και ξερά. Τα κατώτερα φύλλα μπορεί να κιτρινίσουν και να πέσουν μαζικά, καθώς το φυτό προσπαθεί να εξοικονομήσει νερό θυσιάζοντας τα παλαιότερα μέρη του. Η ανάπτυξη του φυτού σταματά, τα μπουμπούκια μπορεί να ξεραθούν και να πέσουν πριν καν ανοίξουν, και η συνολική εικόνα του φυτού είναι καχεκτική και στρεσαρισμένη.
Η αντιμετώπιση της έλλειψης νερού είναι συνήθως πιο απλή από αυτή του υπερβολικού ποτίσματος, αρκεί να μην έχει φτάσει το φυτό σε μη αναστρέψιμο σημείο. Η καλύτερη μέθοδος για την επανενυδάτωση ενός πολύ διψασμένου φυτού είναι η βύθιση της γλάστρας σε έναν κουβά ή λεκάνη με νερό. Άφησε τη γλάστρα βυθισμένη για περίπου 30-60 λεπτά, μέχρι να σταματήσουν να βγαίνουν φυσαλίδες αέρα από το χώμα. Αυτό εξασφαλίζει ότι ολόκληρη η ξερή μπάλα χώματος θα επαναποτιστεί πλήρως και ομοιόμορφα.
Μετά την επανενυδάτωση, σήκωσε τη γλάστρα και άφησέ τη να στραγγίξει καλά για αρκετή ώρα, προτού την τοποθετήσεις ξανά στο πιατάκι της. Μέσα σε λίγες ώρες, θα δεις το φυτό να ανακτά τη σφριγηλότητά του. Κόψε τυχόν φύλλα ή μπουμπούκια που έχουν ξεραθεί εντελώς και δεν πρόκειται να επανέλθουν. Στη συνέχεια, προσπάθησε να προσαρμόσεις το πρόγραμμα ποτίσματός σου ώστε να ανταποκρίνεται καλύτερα στις ανάγκες του φυτού και να μην το αφήνεις να φτάνει ξανά σε αυτό το σημείο στρες.
