Διαχείμαση της ασημόφυλλου

Η επιτυχής διαχείμαση της ασημόφυλλου εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις κλιματικές συνθήκες της εκάστοτε περιοχής και τις μεθόδους προστασίας που θα εφαρμοστούν. Αν και θεωρείται ένα σχετικά ανθεκτικό στο κρύο φυτό, ειδικά όταν καλλιεργείται σε καλά στραγγιζόμενα εδάφη, η αντοχή της στον παγετό έχει όρια. Σε περιοχές με ήπιους χειμώνες, όπου οι θερμοκρασίες σπάνια πέφτουν κάτω από τους -5°C, η ασημόφυλλος μπορεί συνήθως να επιβιώσει στον κήπο χωρίς ιδιαίτερη προστασία. Ωστόσο, σε ψυχρότερα κλίματα, η λήψη συγκεκριμένων μέτρων είναι απαραίτητη για να διασφαλιστεί η επιβίωσή της και η δυναμική της επανεκκίνηση την επόμενη άνοιξη. Η προετοιμασία για τον χειμώνα ξεκινά από το φθινόπωρο και εστιάζει κυρίως στην προστασία του ριζικού συστήματος από τον συνδυασμό κρύου και υγρασίας.

Η βασικότερη προϋπόθεση για την επιτυχή διαχείμαση της ασημόφυλλου στο ύπαιθρο είναι η άριστη αποστράγγιση του εδάφους. Το μεγαλύτερο πρόβλημα κατά τη διάρκεια του χειμώνα δεν είναι τόσο το ίδιο το κρύο, όσο ο συνδυασμός του παγωμένου εδάφους με την υπερβολική υγρασία. Ένα έδαφος που παραμένει συνεχώς υγρό και παγώνει μπορεί να προκαλέσει ανεπανόρθωτη ζημιά στο ριζικό σύστημα, οδηγώντας σε σήψη και θάνατο του φυτού. Επομένως, η επιλογή ενός σημείου με καλή αποστράγγιση ή η βελτίωση του εδάφους κατά τη φύτευση είναι η σημαντικότερη επένδυση για την αντοχή του φυτού στον χειμώνα.

Καθώς το φθινόπωρο προχωρά, είναι σημαντικό να μειώσετε σταδιακά το πότισμα. Το φυτό πρέπει να εισέλθει στην περίοδο του ληθάργου με το έδαφος σχετικά στεγνό. Η συνέχιση του ποτίσματος αργά το φθινόπωρο μπορεί να ενθαρρύνει τη νέα ανάπτυξη, η οποία θα είναι τρυφερή και εξαιρετικά ευάλωτη στις πρώτες παγωνιές. Επίσης, αποφύγετε οποιαδήποτε λίπανση μετά τα μέσα του καλοκαιριού, καθώς αυτή μπορεί να εμποδίσει τη φυσική διαδικασία σκληραγώγησης του φυτού για τον χειμώνα.

Ένα ελαφρύ κλάδεμα στα τέλη του φθινοπώρου, αφαιρώντας περίπου το ένα τρίτο του ύψους του φυτού, μπορεί να βοηθήσει. Αυτό μειώνει την επιφάνεια του φυτού που είναι εκτεθειμένη στους κρύους ανέμους και το βάρος του χιονιού που μπορεί να συσσωρευτεί και να σπάσει τα κλαδιά. Ωστόσο, αποφύγετε το αυστηρό κλάδεμα αυτή την περίοδο, καθώς το υπάρχον φύλλωμα παρέχει κάποια μόνωση στον οφθαλμό και το στέλεχος του φυτού. Το κυρίως κλάδεμα ανανέωσης είναι καλύτερο να γίνεται την άνοιξη.

Προστασία στον κήπο

Σε περιοχές όπου οι θερμοκρασίες αναμένεται να πέσουν κάτω από τους -5°C έως -10°C, η παροχή προστασίας στα φυτά που παραμένουν στον κήπο είναι μια σοφή κίνηση. Η πιο αποτελεσματική μέθοδος είναι η εδαφοκάλυψη (mulching) γύρω από τη βάση του φυτού. Αφού πέσουν οι πρώτες ελαφρές παγωνιές και το έδαφος αρχίσει να κρυώνει, απλώστε ένα παχύ στρώμα (10-15 εκατοστά) από οργανικό υλικό, όπως ξερά φύλλα, άχυρο ή φλοιό πεύκου, γύρω από τη βάση του φυτού. Αυτό το στρώμα λειτουργεί ως μονωτικό, προστατεύοντας τις ρίζες από τις ακραίες θερμοκρασιακές διακυμάνσεις και τον βαθύ παγετό.

Είναι σημαντικό να εφαρμόσετε την εδαφοκάλυψη μετά την έναρξη του κρύου και όχι πολύ νωρίς το φθινόπωρο. Η πρόωρη εφαρμογή μπορεί να παγιδεύσει τη θερμότητα και την υγρασία στο έδαφος, καθυστερώντας την είσοδο του φυτού σε λήθαργο και καθιστώντας το πιο ευάλωτο. Επίσης, φροντίστε το υλικό της εδαφοκάλυψης να μην έρχεται σε άμεση επαφή με το στέλεχος του φυτού, αφήνοντας ένα μικρό κενό για να αποφευχθεί η σήψη. Νωρίς την άνοιξη, μόλις περάσει ο κίνδυνος του ισχυρού παγετού, απομακρύνετε σταδιακά το στρώμα της εδαφοκάλυψης για να επιτρέψετε στο έδαφος να ζεσταθεί και να ξεκινήσει η νέα ανάπτυξη.

Σε πολύ ψυχρά κλίματα, εκτός από την εδαφοκάλυψη, μπορεί να χρειαστεί και η κάλυψη ολόκληρου του φυτού. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ειδικά αντιπαγετικά υφάσματα, λινάτσα ή ακόμα και να κατασκευάσετε ένα απλό πλαίσιο γύρω από το φυτό, το οποίο θα γεμίσετε χαλαρά με ξερά φύλλα. Αποφύγετε τη χρήση πλαστικού καλύμματος που έρχεται σε επαφή με το φύλλωμα, καθώς η υγρασία που συμπυκνώνεται από κάτω μπορεί να παγώσει και να προκαλέσει μεγαλύτερη ζημιά. Βεβαιωθείτε ότι οποιοδήποτε κάλυμμα επιτρέπει κάποιο βαθμό αερισμού.

Διαχείμαση σε γλάστρες

Τα φυτά ασημόφυλλου που καλλιεργούνται σε γλάστρες είναι πολύ πιο ευάλωτα στο κρύο από αυτά που βρίσκονται στο έδαφος. Το ριζικό σύστημα σε μια γλάστρα δεν έχει τη μονωτική προστασία της μάζας του εδάφους του κήπου και μπορεί να παγώσει γρήγορα και ολοκληρωτικά. Σε περιοχές όπου οι χειμώνες είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από πολύ ήπιοι, η καλύτερη στρατηγική είναι να μεταφέρετε τις γλάστρες σε ένα προστατευμένο σημείο. Ένα κρύο, απάνεμο μπαλκόνι, μια βεράντα κοντά στον τοίχο του σπιτιού ή κάτω από μια στέγη μπορεί να προσφέρει επαρκή προστασία.

Για επιπλέον μόνωση, μπορείτε να “ντύσετε” τις γλάστρες με μονωτικά υλικά, όπως λινάτσα ή bubble wrap (πλαστικό με φυσαλίδες αέρα). Μια άλλη τεχνική είναι να τοποθετήσετε τη γλάστρα μέσα σε ένα μεγαλύτερο δοχείο και να γεμίσετε το κενό ανάμεσά τους με μονωτικό υλικό, όπως φύλλα ή άχυρο. Επίσης, η ομαδοποίηση πολλών γλαστρών μαζί μπορεί να βοηθήσει στη διατήρηση της θερμότητας και στην προστασία τους από τον παγωμένο αέρα. Τοποθετώντας τις γλάστρες πάνω σε ξύλινες τάβλες ή κομμάτια φελιζόλ αντί για το παγωμένο έδαφος, μειώνεται επίσης η απώλεια θερμότητας.

Σε περιοχές με πολύ αυστηρούς χειμώνες, η ασφαλέστερη λύση είναι η μεταφορά των φυτών σε εσωτερικό χώρο. Ένα κρύο, φωτεινό γκαράζ, ένα μη θερμαινόμενο υπόγειο με παράθυρο ή ένα κλειστό, ψυχρό μπαλκόνι (veranda) είναι ιδανικά μέρη. Το φυτό χρειάζεται φως, αλλά όχι υψηλές θερμοκρασίες, καθώς θέλουμε να παραμείνει σε κατάσταση ληθάργου και όχι να αρχίσει να αναπτύσσεται. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του σε εσωτερικό χώρο, οι ανάγκες σε νερό είναι ελάχιστες. Ποτίστε ελαφρά μόνο όταν το χώμα έχει στεγνώσει τελείως, ίσως μία φορά το μήνα ή και σπανιότερα.