Η διαχείμαση του χρυσού του μπαλκονιού

Το Bidens ferulifolia, αν και συνήθως καλλιεργείται ως ετήσιο φυτό στις περισσότερες περιοχές της Ελλάδας, είναι στην πραγματικότητα ένα πολυετές φυτό ιθαγενές σε θερμότερα κλίματα όπως το Μεξικό και η Αριζόνα. Αυτό σημαίνει ότι με τη σωστή φροντίδα, είναι δυνατό να διατηρηθεί ζωντανό κατά τη διάρκεια του χειμώνα και να απολαύσεις την υπέροχη ανθοφορία του και την επόμενη χρονιά. Η επιτυχής διαχείμαση εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις κλιματικές συνθήκες της περιοχής σου και από την προθυμία σου να του παρέχεις την κατάλληλη προστασία από το κρύο και τον παγετό, που αποτελούν τους κύριους εχθρούς του κατά τη χειμερινή περίοδο.

Σε περιοχές με πολύ ήπιους χειμώνες, όπου οι θερμοκρασίες σπάνια πέφτουν κάτω από το μηδέν, το Bidens μπορεί να επιβιώσει σε εξωτερικό χώρο, ειδικά αν βρίσκεται σε μια προστατευμένη θέση. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η φροντίδα περιλαμβάνει κυρίως τη μείωση του ποτίσματος και την προστασία από τους ισχυρούς, κρύους ανέμους. Ένα στρώμα εδαφοκάλυψης (mulch) γύρω από τη βάση του φυτού μπορεί να βοηθήσει στην προστασία των ριζών από τις χαμηλές θερμοκρασίες.

Στις περισσότερες όμως περιοχές, όπου ο χειμώνας είναι πιο ψυχρός και οι παγετοί συνηθισμένοι, η διατήρηση του φυτού σε εξωτερικό χώρο είναι ανέφικτη. Η πιο αξιόπιστη μέθοδος για τη διαχείμαση του Bidens είναι η μεταφορά του σε έναν προστατευμένο, εσωτερικό χώρο πριν από την έλευση του πρώτου παγετού. Αυτό απαιτεί λίγη προετοιμασία, αλλά η ανταμοιβή είναι ένα μεγαλύτερο και πιο εύρωστο φυτό την επόμενη άνοιξη, το οποίο θα ξεκινήσει να ανθοφορεί πολύ νωρίτερα από ένα νέο φυτό που θα αγόραζες από φυτώριο.

Προετοιμασία του φυτού για τον χειμώνα

Η σωστή προετοιμασία πριν τη μεταφορά του φυτού σε εσωτερικό χώρο είναι ζωτικής σημασίας για την επιβίωσή του. Περίπου στα μέσα του φθινοπώρου, καθώς οι νύχτες αρχίζουν να γίνονται πιο κρύες, είναι η κατάλληλη στιγμή να ξεκινήσεις. Το πρώτο βήμα είναι να επιθεωρήσεις προσεκτικά το φυτό για τυχόν παράσιτα, όπως αφίδες, τετράνυχους ή αλευρώδεις. Η μεταφορά προσβεβλημένων φυτών σε εσωτερικό χώρο μπορεί να οδηγήσει σε μια ανεξέλεγκτη επιδημία, καθώς οι φυσικοί εχθροί των παρασίτων απουσιάζουν και οι συνθήκες είναι ιδανικές για τον πολλαπλασιασμό τους.

Εάν εντοπίσεις παράσιτα, εφάρμοσε ένα κατάλληλο εντομοκτόνο σαπούνι ή λάδι neem, φροντίζοντας να καλύψεις καλά όλο το φύλλωμα, ειδικά την κάτω πλευρά των φύλλων. Ίσως χρειαστούν μία ή δύο εφαρμογές πριν τη μεταφορά. Το επόμενο βήμα είναι ένα καλό κλάδεμα. Κόψε το φυτό πίσω κατά το ένα τρίτο ή ακόμα και στο μισό του μεγέθους του. Αυτό όχι μόνο το κάνει πιο διαχειρίσιμο για μεταφορά, αλλά μειώνει επίσης το στρες για το φυτό, καθώς θα έχει λιγότερη φυλλική μάζα να συντηρήσει με το μειωμένο φως του εσωτερικού χώρου.

Αφού κλαδέψεις το φυτό, πότισέ το καλά και άφησέ το να στραγγίξει πλήρως. Η μεταφορά πρέπει να γίνει πριν η θερμοκρασία πέσει κάτω από τους 5-7°C, και σίγουρα πριν από τον πρώτο παγετό. Η απότομη αλλαγή από τις εξωτερικές συνθήκες στο ζεστό και ξηρό περιβάλλον ενός σπιτιού μπορεί να προκαλέσει σοκ στο φυτό, οδηγώντας συχνά σε πτώση των φύλλων. Για να το αποφύγεις αυτό, προσπάθησε να το εγκλιματίσεις σταδιακά, φέρνοντάς το μέσα για λίγες ώρες κάθε μέρα για περίπου μία εβδομάδα.

Οι ιδανικές συνθήκες διαχείμασης σε εσωτερικό χώρο

Η επιλογή του σωστού σημείου για τη διαχείμαση του Bidens είναι το κλειδί της επιτυχίας. Ο χώρος πρέπει να είναι φωτεινός και ψυχρός, αλλά χωρίς παγετό. Ένα νότιο ή δυτικό παράθυρο σε ένα δωμάτιο που δεν θερμαίνεται υπερβολικά, όπως ένα υπόγειο με παράθυρο, một γκαράζ με μόνωση ή một κλειστό, μη θερμαινόμενο μπαλκόνι (veranda), είναι ιδανικό. Η ιδανική θερμοκρασία κυμαίνεται μεταξύ 5°C και 10°C. Αυτές οι ψυχρές συνθήκες θα επιτρέψουν στο φυτό να μπει σε μια κατάσταση μερικής νάρκης, επιβραδύνοντας την ανάπτυξή του και μειώνοντας τις ανάγκες του.

Κατά τη διάρκεια του χειμώνα, οι ανάγκες του φυτού σε νερό μειώνονται δραματικά. Το υπερβολικό πότισμα είναι ο πιο συνηθισμένος λόγος που τα φυτά αποτυγχάνουν να επιβιώσουν σε εσωτερικό χώρο. Πότιζε μόνο όταν το χώμα είναι σχεδόν εντελώς στεγνό. Έλεγξε την υγρασία βυθίζοντας το δάχτυλό σου βαθιά στο χώμα. Όταν ποτίζεις, δώσε αρκετό νερό ώστε να υγρανθεί ελαφρά η μπάλα ρίζας, αλλά απόφυγε να το αφήσεις να λιμνάσει στο πιατάκι. Κατά κανόνα, ένα ελαφρύ πότισμα κάθε τρεις έως τέσσερις εβδομάδες είναι συνήθως αρκετό.

Η λίπανση πρέπει να διακοπεί εντελώς κατά τη διάρκεια της περιόδου διαχείμασης. Δεδομένου ότι το φυτό δεν βρίσκεται σε ενεργό ανάπτυξη, δεν χρειάζεται επιπλέον θρεπτικά συστατικά. Η λίπανση αυτή την περίοδο μπορεί να προκαλέσει συσσώρευση αλάτων στο χώμα, βλάπτοντας τις ρίζες. Μην ανησυχήσεις αν το φυτό χάσει μερικά από τα φύλλα του ή φαίνεται λίγο αδύναμο κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Αυτό είναι φυσιολογικό. Όσο οι βλαστοί παραμένουν πράσινοι και εύκαμπτοι, το φυτό είναι ζωντανό και θα ανακάμψει την άνοιξη.

Η επαναφορά του φυτού την άνοιξη

Καθώς οι μέρες αρχίζουν να μεγαλώνουν και ο καιρός γίνεται πιο ζεστός προς τα τέλη του χειμώνα ή τις αρχές της άνοιξης, είναι η ώρα να “ξυπνήσεις” το φυτό σου. Ξεκίνα αυξάνοντας σταδιακά το πότισμα, καθώς θα παρατηρήσεις την εμφάνιση νέας ανάπτυξης. Αυτή είναι επίσης η κατάλληλη στιγμή για να του κάνεις ένα ελαφρύ κλάδεμα διαμόρφωσης, αφαιρώντας τυχόν ξερούς ή αδύναμους βλαστούς και δίνοντάς του ένα ωραίο, συμπαγές σχήμα.

Μόλις αρχίσει η ενεργός ανάπτυξη, μπορείς να ξεκινήσεις και πάλι τη λίπανση. Χρησιμοποίησε ένα ισορροπημένο, υδατοδιαλυτό λίπασμα, αρχικά σε μισή δόση, για να μην στρεσάρεις το φυτό. Καθώς η ανάπτυξη γίνεται πιο έντονη, μπορείς να αυξήσεις τη συχνότητα και τη δόση της λίπανσης στο κανονικό επίπεδο. Εάν το φυτό έχει αναπτυχθεί πολύ και οι ρίζες του έχουν γεμίσει τη γλάστρα, τώρα είναι η ιδανική στιγμή για να το μεταφυτεύσεις σε ένα ελαφρώς μεγαλύτερο δοχείο με φρέσκο, πλούσιο χώμα.

Η επαναφορά του φυτού στο εξωτερικό περιβάλλον πρέπει να γίνει σταδιακά, ακριβώς όπως και η εισαγωγή του το φθινόπωρο. Μόλις ο κίνδυνος παγετού έχει περάσει οριστικά, ξεκίνα να το βγάζεις έξω για λίγες ώρες κάθε μέρα, αρχικά σε ένα σκιερό και προστατευμένο σημείο. Κάθε μέρα, αύξανε σταδιακά τη διάρκεια της παραμονής του έξω και την έκθεσή του στον ήλιο. Αυτή η διαδικασία σκληραγώγησης, που διαρκεί περίπου μία έως δύο εβδομάδες, είναι κρίσιμη για να αποφευχθεί το κάψιμο των φύλλων από τον ήλιο και το σοκ από την απότομη αλλαγή των συνθηκών.