Ο κέδρος του Άτλαντα, προερχόμενος από τις ορεινές περιοχές της Βόρειας Αφρικής, είναι από τη φύση του εξοπλισμένος με αξιοσημείωτη αντοχή στις χαμηλές θερμοκρασίες του χειμώνα. Ένα ώριμο και καλά εγκατεστημένο δέντρο μπορεί να αντέξει σε ισχυρούς παγετούς χωρίς να χρειάζεται καμία ειδική προστασία, αποτελώντας ένα ανθεκτικό και αξιόπιστο στοιχείο για τους κήπους σε εύκρατες ζώνες. Ωστόσο, τα νεαρά δέντρα, κατά τα πρώτα χρόνια μετά τη φύτευσή τους, είναι πιο ευάλωτα και μπορούν να ωφεληθούν από ορισμένα μέτρα προστασίας για να περάσουν τον χειμώνα με ασφάλεια και να ξεκινήσουν δυναμικά την ανάπτυξη την επόμενη άνοιξη. Η κατανόηση αυτών των απλών αλλά σημαντικών βημάτων είναι απαραίτητη για τη διασφάλιση της μακροπρόθεσμης υγείας του δέντρου.
Η φυσική αντοχή του δέντρου στο κρύο
Η ανθεκτικότητα του κέδρου του Άτλαντα στο χειμερινό ψύχος είναι ένα από τα πιο εκτιμημένα χαρακτηριστικά του. Το δέντρο αυτό έχει την ικανότητα να εισέρχεται σε περίοδο ληθάργου κατά τους χειμερινούς μήνες, μειώνοντας δραστικά τις μεταβολικές του λειτουργίες. Αυτή η φυσιολογική προσαρμογή του επιτρέπει να διατηρεί την ενέργειά του και να αντέχει σε θερμοκρασίες που πέφτουν αρκετούς βαθμούς κάτω από το μηδέν. Οι βελόνες του καλύπτονται από ένα κηρώδες στρώμα που τις προστατεύει από την αφυδάτωση που προκαλούν οι παγωμένοι, ξηροί άνεμοι.
Ένα ώριμο δέντρο με ένα βαθύ και εκτεταμένο ριζικό σύστημα είναι καλά αγκυρωμένο στο έδαφος και μπορεί να αντλεί την απαραίτητη υγρασία ακόμη και όταν οι επιφανειακοί ορίζοντες του εδάφους αρχίζουν να παγώνουν. Το παχύ στρώμα φλοιού που αναπτύσσει με την πάροδο του χρόνου παρέχει εξαιρετική μόνωση στον κορμό και τα κύρια κλαδιά, προστατεύοντας τους ζωτικούς ιστούς του καμβίου από τις ακραίες θερμοκρασίες. Γι’ αυτόν τον λόγο, τα ώριμα δέντρα σπάνια υφίστανται ζημιές από τον χειμώνα, εκτός από εξαιρετικά ακραία καιρικά φαινόμενα.
Η αντοχή αυτή, ωστόσο, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τη γενική υγεία του δέντρου. Ένα δέντρο που είναι στρεσαρισμένο από ξηρασία, κακή θρέψη ή ασθένειες κατά τη διάρκεια της καλλιεργητικής περιόδου εισέρχεται στον χειμώνα σε πιο αδύναμη κατάσταση και είναι πιο ευάλωτο σε ζημιές από το κρύο. Συνεπώς, η σωστή φροντίδα καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους είναι η καλύτερη προετοιμασία για έναν επιτυχημένο χειμώνα. Η διασφάλιση επαρκούς υγρασίας στο έδαφος κατά το φθινόπωρο, πριν αυτό παγώσει, είναι ιδιαίτερα σημαντική.
Προστασία των νεαρών δέντρων
Τα νεαρά δέντρα, ειδικά κατά τους δύο πρώτους χειμώνες μετά τη φύτευσή τους, δεν έχουν αναπτύξει ακόμη πλήρως τους μηχανισμούς άμυνας των ώριμων δέντρων. Το ριζικό τους σύστημα είναι πιο περιορισμένο και ο κορμός τους έχει λεπτότερο φλοιό, καθιστώντας τα πιο ευάλωτα στις προκλήσεις του χειμώνα. Για αυτά τα δέντρα, μερικά απλά προστατευτικά μέτρα μπορούν να κάνουν μεγάλη διαφορά. Η προστασία τους αποσκοπεί κυρίως στην πρόληψη της αφυδάτωσης από τον άνεμο και στη μόνωση του ριζικού συστήματος από τον παγετό.
Περισσότερα άρθρα για αυτό το θέma
Μία από τις πιο αποτελεσματικές μεθόδους προστασίας είναι η εφαρμογή ενός παχέος στρώματος οργανικού εδαφοκαλύμματος (mulch) γύρω από τη βάση του δέντρου. Ένα στρώμα από φλοιό πεύκου, άχυρο ή φύλλα, πάχους 10-15 εκατοστών, λειτουργεί σαν μια μονωτική κουβέρτα για το έδαφος. Αυτό βοηθά στη διατήρηση μιας πιο σταθερής θερμοκρασίας, προστατεύει τις επιφανειακές ρίζες από τους κύκλους παγώματος-απόψυξης και μειώνει την απώλεια υγρασίας από το έδαφος. Το εδαφοκάλυμμα πρέπει να απλώνεται μετά τις πρώτες ελαφριές παγωνιές του φθινοπώρου και να μην ακουμπά απευθείας στον κορμό.
Σε περιοχές με πολύ ισχυρούς χειμερινούς ανέμους, η προστασία του φυλλώματος μπορεί να είναι απαραίτητη για την αποφυγή του “καψίματος” από τον άνεμο. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί τυλίγοντας το δέντρο χαλαρά με λινάτσα ή ειδικό αντιανεμικό δίχτυ. Το κάλυμμα πρέπει να επιτρέπει την κυκλοφορία του αέρα για να αποφευχθεί η ανάπτυξη μυκήτων και δεν πρέπει να είναι τόσο σφιχτό ώστε να σπάσει τα κλαδιά. Αυτή η προστασία είναι ιδιαίτερα σημαντική για τα αειθαλή κωνοφόρα, καθώς συνεχίζουν να χάνουν νερό μέσω των βελονών τους ακόμη και τον χειμώνα.
Διαχείριση του χιονιού και του πάγου
Το χιόνι, ειδικά όταν είναι ελαφρύ και αφράτο, μπορεί να λειτουργήσει ως ένα εξαιρετικό φυσικό μονωτικό υλικό για τα κατώτερα κλαδιά και τη βάση του δέντρου. Ωστόσο, το βαρύ, υγρό χιόνι ή ο πάγος μπορεί να αποτελέσει σοβαρή απειλή, ειδικά για τον κέδρο του Άτλαντα που έχει συχνά μακριά, οριζόντια κλαδιά. Το βάρος του χιονιού ή του πάγου μπορεί να προκαλέσει την κάμψη και, σε ακραίες περιπτώσεις, το σπάσιμο ολόκληρων κλαδιών, προκαλώντας μόνιμη ζημιά στη δομή και την αισθητική του δέντρου.
Εάν συσσωρευτεί μεγάλη ποσότητα βαρέος χιονιού στα κλαδιά, είναι σκόπιμο να απομακρυνθεί προσεκτικά. Χρησιμοποιήστε μια σκούπα ή ένα μακρύ κοντάρι και απομακρύνετε το χιόνι με απαλές, ανοδικές κινήσεις. Ποτέ μην χτυπάτε τα κλαδιά από κάτω προς τα πάνω ή μην τα ταρακουνάτε βίαια, καθώς τα παγωμένα κλαδιά είναι εξαιρετικά εύθραυστα και μπορεί να σπάσουν πολύ εύκολα. Η έγκαιρη απομάκρυνση του χιονιού, πριν αυτό γίνει πολύ βαρύ ή παγώσει, είναι η καλύτερη στρατηγική.
Περισσότερα άρθρα για αυτό το θέma
Ο πάγος που σχηματίζεται στα κλαδιά μετά από παγωμένη βροχή (ice storm) είναι ακόμη πιο επικίνδυνος και πιο δύσκολο να αντιμετωπιστεί. Σε αυτή την περίπτωση, είναι καλύτερο να μην επιχειρήσετε να αφαιρέσετε τον πάγο, καθώς η πιθανότητα να προκαλέσετε περισσότερη ζημιά είναι πολύ μεγάλη. Η καλύτερη προσέγγιση είναι να αφήσετε τον πάγο να λιώσει φυσικά. Εάν κάποια κλαδιά σπάσουν, θα πρέπει να κλαδευτούν σωστά την άνοιξη για να βοηθηθεί η επούλωση της πληγής.
