De geringe behoefte aan voedingsstoffen
De Zamioculcas zamiifolia is een plant met een uiterst bescheiden voedingsbehoefte, wat haar opnieuw tot een ideale keuze maakt voor zowel de beginnende als de meer gevorderde plantenliefhebber. In haar natuurlijke habitat groeit ze in bodems die arm zijn aan voedingsstoffen, en haar fysiologie is hierop aangepast. De plant slaat water en voedingsstoffen op in haar vlezige wortelstokken en stengels, waardoor ze lange periodes zonder extra voeding kan overleven. Dit betekent dat overbemesting een veel grotere bedreiging vormt dan een tekort aan voedingsstoffen.
Overbemesting kan leiden tot een opeenhoping van zouten in de aarde, wat de wortels kan verbranden en de plant ernstig kan beschadigen. Dit kan zich uiten in bruine vlekken op de bladeren, verschroeide bladpunten, of zelfs de volledige instorting van de plant. Daarom is het essentieel om zeer voorzichtig te zijn met het bemesten van de Zamioculcas en om de ‘minder is meer’ benadering te hanteren.
De plant heeft in principe genoeg aan de voedingsstoffen die in de potgrond aanwezig zijn gedurende de eerste paar maanden na het verpotten. Daarna kan een lichte, verdunde bemesting nuttig zijn om de groei te ondersteunen, maar het is zeker geen noodzaak. Een gezonde, sterke plant is meer gebaat bij de juiste watergift en lichtomstandigheden dan bij overvloedige voeding.
Het is belangrijk om te onthouden dat de Zamioculcas een langzame groeier is. Het is een plant die gedijt op stabiliteit en minimale verstoring. Onnodige bemesting kan de plant stress geven en haar natuurlijke, trage groeisnelheid verstoren, wat meer schade kan aanrichten dan goed doet.
Het juiste moment om te bemesten
Het bemesten van de Zamioculcas moet worden beperkt tot haar actieve groeiseizoen, wat over het algemeen de lente en de zomer is. Gedurende deze maanden gebruikt de plant de meeste energie voor de productie van nieuwe bladeren en stengels. In de herfst en de winter, wanneer de groei vertraagt of stopt, is het niet nodig om te bemesten.
Het geven van voeding in de rustperiode van de plant kan leiden tot de eerder genoemde zoutopbouw en wortelschade. De plant is dan niet in staat de voedingsstoffen op te nemen en te verwerken, waardoor ze in de aarde blijven zitten en de wortels kunnen verbranden. Dit kan een fatale fout zijn voor je plant.
Een goede vuistregel is om de Zamioculcas eens in de twee tot drie maanden te bemesten tijdens de lente en zomer. Zelfs deze frequentie kan als te veel worden beschouwd door sommige experts. Het is beter om de bemesting te koppelen aan de groei van de plant. Als je ziet dat er nieuwe scheuten verschijnen, kan een lichte bemesting de groei ondersteunen.
Als je twijfelt, is het altijd beter om de bemesting uit te stellen. De Zamioculcas is een van de weinige planten die het uitstekend doet zonder bemesting. Velen laten hun Zamioculcas volledig onbemest en hebben een even gezonde plant als degenen die wel bemesten.
De keuze van de meststof
Wanneer je besluit om je Zamioculcas te bemesten, is het belangrijk om de juiste meststof te kiezen. Een vloeibare, universele kamerplantenvoeding is een geschikte optie. Een meststof met een evenwichtige NPK-verhouding (stikstof, fosfor, kalium) is een veilige keuze.
Het is echter cruciaal om de meststof sterk te verdunnen. De aanbevolen dosering op de verpakking is vaak te geconcentreerd voor een plant met een geringe voedingsbehoefte als de Zamioculcas. Verdun de meststof tot de helft of zelfs een kwart van de aanbevolen sterkte om wortelverbranding te voorkomen. Dit zorgt ervoor dat de plant de voedingsstoffen geleidelijk en zonder stress kan opnemen.
Korrelmeststoffen zijn minder geschikt voor de Zamioculcas, omdat ze een plotselinge afgifte van voedingsstoffen kunnen veroorzaken, wat de wortels kan verbranden. Vloeibare meststoffen zijn makkelijker te controleren en te doseren. Je kunt de meststof eenvoudig toevoegen aan het water dat je geeft.
Een andere optie is het gebruik van een meststof voor cactussen en vetplanten. Deze meststoffen zijn speciaal geformuleerd voor planten met een lage voedingsbehoefte en zijn daarom een zeer veilige keuze voor de Zamioculcas. Ze bevatten de juiste verhoudingen aan mineralen die de plant nodig heeft, zonder het risico op overbemesting.
De gevaren van overbemesting
Overbemesting is een serieus probleem voor de Zamioculcas. Een van de eerste tekenen van overbemesting is het verschijnen van een witte, korstige laag op het oppervlak van de aarde. Dit is een opeenhoping van de zouten die niet door de plant zijn opgenomen. Een ander symptoom is het vergelen van de bladeren, wat verwarrend kan zijn omdat dit ook een teken van overbewatering is.
Als je vermoedt dat je de plant hebt overbemest, kun je de aarde doorspoelen. Dit doe je door de plant in de gootsteen te zetten en de aarde te overspoelen met water. Het water zal de overtollige zouten wegspoelen uit de pot. Herhaal dit proces meerdere malen om de zouten volledig te verwijderen.
Daarnaast is het essentieel om de bemesting onmiddellijk te stoppen. Geef de plant de tijd om te herstellen en haar natuurlijke balans te hervinden. De Zamioculcas is een veerkrachtige plant en kan vaak herstellen van lichte overbemesting, maar zware gevallen kunnen onherstelbare schade aanrichten.
Het is beter om je te focussen op de basisbehoeften van de Zamioculcas: de juiste hoeveelheid licht en water. De plant zal gedijen op deze twee elementen, terwijl bemesting slechts een optionele aanvulling is. Lessen van overbemesting kunnen nuttig zijn om in de toekomst te voorkomen.
