Gerbera, ta pochodząca z Południowej Afryki roślina, szczycąca się żywymi kolorami kwiatów, jest zasłużenie popularna zarówno wśród miłośników ogrodnictwa, jak i florystów. Jej promienny wygląd, z główkami kwiatowymi lśniącymi niemal we wszystkich odcieniach tęczy, wnosi radość zarówno do naszych domów, jak i ogrodów. Aby jednak ta piękność zapewniała długotrwałą radość, niezbędna jest znajomość i stosowanie odpowiedniej pielęgnacji. W tym artykule dogłębnie zbadamy wszystkie tajniki uprawy gerber, aby każdy mógł z powodzeniem pielęgnować tę fascynującą roślinę i podziwiać jej niezrównane kwiaty.
Odmiany gerber i krótka historia
Świat gerber jest niezwykle zróżnicowany; spotykamy niezliczone odmiany uprawne, które różnią się wielkością, kształtem kwiatu i kolorem. Istnieją bardzo małe, karłowate wersje, które wspaniale wyglądają uprawiane w doniczkach, oraz większe odmiany, które sprawdzają się również jako kwiaty cięte. Kwiaty mogą być pojedyncze, półpełne lub pełne, a spektrum kolorów rozciąga się od bieli, poprzez żółty, pomarańczowy, różowy, aż po głęboką czerwień i fiolet. Ważne jest, aby wspomnieć, że hodowcy nieustannie tworzą nowe hybrydy o jeszcze bardziej specjalnych właściwościach, dzięki czemu wybór z roku na rok się poszerza.
Rodzaj Gerbera został pierwotnie nazwany na cześć Traugotta Gerbera, niemieckiego botanika i przyrodnika, który żył i pracował w XVIII wieku. Dokładny czas odkrycia rośliny i jej wprowadzenia do Europy jest nieco niejasny, ale pod koniec XIX wieku była już znana w kręgach ogrodniczych. Prawdziwą popularność zyskała jednak w XX wieku, kiedy prace hodowlane przyspieszyły i pojawiło się więcej odmian odporniejszych na choroby, lepiej przystosowanych do uprawy i o bardziej atrakcyjnym wyglądzie. Dziś gerbera stała się jedną z najbardziej lubianych i najczęściej uprawianych roślin ozdobnych na świecie, dzięki swojej wszechstronności i wartości estetycznej.
Zdecydowana większość gerber dostępnych w handlu to hybrydy (Gerbera x hybrida) powstałe w wyniku krzyżowania Gerbera jamesonii i innych dzikich gatunków. Te hybrydy łączą najlepsze cechy gatunków rodzicielskich, takie jak duże, jaskrawo kolorowe kwiaty, długi okres kwitnienia i lepsza odporność na choroby. Podczas hodowli szczególną uwagę zwraca się na wytrzymałość łodygi kwiatowej, co jest szczególnie ważne przy wykorzystaniu jej jako kwiatu ciętego. Dzięki temu dzisiejsze nowoczesne odmiany gerber są znacznie trwalsze i łatwiejsze w obsłudze niż ich dzicy przodkowie.
Wybierając gerberę, warto zastanowić się, do jakiego celu chcemy ją wykorzystać. Jeśli ma być rośliną doniczkową zdobiącą nasz dom, idealne mogą być odmiany o zwartym wzroście i obfitym kwitnieniu. Jeśli chcemy podziwiać jej piękno jako kwiatu ciętego, szukamy odmian o długich, mocnych łodygach i trwałych kwiatach. Znajomość różnic między odmianami pomaga nam wybrać roślinę najlepiej odpowiadającą naszym potrzebom, która będzie nam długo sprawiać radość.
Wymagania świetlne i idealne stanowisko
Gerbera jest rośliną o wysokich wymaganiach świetlnych, która nagradza obfitość światła słonecznego. Aby obficie kwitnąć i zdrowo się rozwijać, potrzebuje co najmniej sześciu godzin bezpośredniego światła słonecznego dziennie. Dlatego do uprawy w pomieszczeniach wybieramy najjaśniejszy parapet, na przykład okno wychodzące na południe lub zachód. Jeśli nie otrzymuje wystarczającej ilości naturalnego światła, pędy rośliny mogą się wyciągać, jej liście blednąć, a kwitnienie może ustać lub być skąpe. W miesiącach zimowych, ubogich w światło, można również rozważyć dodatkowe oświetlenie dla roślin.
Do uprawy na zewnątrz również szukamy słonecznego miejsca, ale takiego, które jest lekko osłonięte przed palącym słońcem południowym, zwłaszcza w upalne letnie dni. Chociaż uwielbia ciepło i światło, zbyt silne, palące słońce może uszkodzić jej liście i kwiaty. Stanowisko, na którym rano otrzymuje pełne słońce, a po południu trochę cienia, może być dla niej idealne. Ważna jest również dobra cyrkulacja powietrza, ale unikamy miejsc z przeciągami, ponieważ gerbera ich nie lubi.
Odpowiednie stanowisko to nie tylko warunki oświetleniowe, ale całość czynników środowiskowych. Dbamy o to, aby roślina nie była narażona na nagłe wahania temperatury. Na przykład nie umieszczamy jej w bezpośrednim sąsiedztwie kaloryfera ani w miejscu, gdzie w chłodne miesiące często otwierane są okna lub drzwi. Stabilne, zrównoważone środowisko przyczynia się do zdrowego rozwoju i obfitego kwitnienia gerber.
Jeśli latem wynosimy gerberę na zewnątrz do ogrodu lub na taras, stopniowo przyzwyczajamy ją do zmienionych warunków. Przez pierwsze kilka dni umieszczamy ją tylko na kilka godzin w bardziej zacienionym miejscu, a następnie z dnia na dzień stopniowo wydłużamy czas spędzany na słońcu. Pomaga to zapobiegać poparzeniom liści i stresowi rośliny. Tak samo postępujemy jesienią, gdy z nadejściem chłodniejszej pogody wnosimy ją z powrotem do domu.
Sztuka podlewania
Podlewanie gerber jest kluczowym elementem udanej pielęgnacji; należy znaleźć równowagę między nadmiernym podlewaniem a przesuszeniem. Roślina lubi wilgotną, ale nie mokrą ziemię. Przed podlaniem zawsze sprawdzamy wilgotność wierzchniej warstwy gleby. Jeśli po dotknięciu palcem wydaje się sucha na głębokości około 1-2 cm, czas na podlewanie. Ważne jest, aby woda dokładnie przesiąkła bryłę korzeniową, a nadmiar spłynął przez otwory drenażowe na dnie doniczki.
Do podlewania używamy najlepiej wody o temperaturze pokojowej, miękkiej wody, takiej jak deszczówka lub odstana woda z kranu. Zbyt zimna woda może spowodować szok dla korzeni. Dbamy o to, aby woda podczas podlewania trafiała bezpośrednio na glebę, a nie na liście rośliny lub do środka rozety liściowej, ponieważ może to prowadzić do rozwoju chorób grzybowych. Woda zalegająca w środku liści jest szczególnie sprzyjająca gniciu korony, jednemu z najczęstszych problemów gerber.
W okresie wegetacji, od wiosny do jesieni, gdy roślina aktywnie rośnie i kwitnie, potrzebuje częstszego podlewania. W letnie upały może być nawet konieczne codzienne podlewanie, zwłaszcza jeśli roślina stoi w słonecznym miejscu. Zimą, w okresie spoczynku, zmniejszamy częstotliwość i ilość podlewania. Pozwalamy glebie nieco bardziej przeschnąć między podlewaniami, ale dbamy o to, aby bryła korzeniowa nigdy całkowicie nie wyschła.
Nadmierne podlewanie jest jednym z największych wrogów gerbery, ponieważ może prowadzić do gnicia korzeni. Objawami tego mogą być żółknięcie, więdnięcie liści, miękka, brązowiejąca korona i nieprzyjemnie pachnąca gleba. Jeśli zauważymy takie objawy, natychmiast ograniczamy podlewanie i w razie potrzeby przesadzamy roślinę do świeżej, dobrze przepuszczalnej ziemi, usuwając wszelkie zgniłe części korzeni. W celu zapobiegania zawsze upewniamy się, że na dnie doniczki znajdują się otwory drenażowe i regularnie wylewamy nadmiar wody z podstawki pod doniczką.
Wymagania glebowe i wybór podłoża do sadzenia
Dla gerbery niezbędna jest dobrej jakości gleba o luźnej strukturze i doskonałej zdolności drenażowej. Jej korzenie są wrażliwe na stojącą wodę, dlatego należy zapewnić jej podłoże, które nie zbija się i umożliwia szybki odpływ nadmiaru wody. Idealna dla niej jest gleba lekko kwaśna lub obojętna, o pH między 5,5 a 6,5. Nie lubi gleby zbyt wapiennej; w takim podłożu mogą wystąpić problemy z pobieraniem składników odżywczych.
Gotowe, dobrej jakości mieszanki ziemi przeznaczone dla roślin kwitnących zazwyczaj odpowiadają potrzebom gerber. Można je dodatkowo ulepszyć, dodając trochę piasku, perlitu lub drobnoziarnistego keramzytu, aby uzyskać jeszcze lepszy drenaż i napowietrzenie gleby. Ważne jest, aby wybrane podłoże było bogate w składniki odżywcze, ale nie zawierało zbyt dużo świeżej, nierozłożonej materii organicznej, która mogłaby sprzyjać namnażaniu się patogenów.
Jeśli chcemy samodzielnie przygotować mieszankę ziemi, dobrą podstawą może być torf ogrodniczy, kompostowany obornik lub dojrzały kompost zmieszany z piaskiem. Możliwa proporcja to: dwie części torfu, jedna część kompostu i jedna część piasku lub perlitu. Kluczowe jest, aby końcowy rezultat był podłożem przewiewnym, o sypkiej strukturze, które dobrze zatrzymuje wilgoć, ale nie przemaka. Podczas sadzenia dbamy o to, aby korona rośliny (rozeta liściowa) nie znalazła się poniżej powierzchni gleby, ponieważ to również może prowadzić do gnicia.
Wybierając doniczkę do sadzenia, również bierzemy pod uwagę dobry drenaż. Zdecydowanie wybieramy doniczkę, która na dnie ma kilka otworów drenażowych. Użycie glinianej doniczki może być korzystniejsze niż plastikowej, ponieważ jej bardziej porowaty materiał pomaga w napowietrzaniu gleby i odparowywaniu nadmiaru wilgoci. Wielkość doniczki powinna być proporcjonalna do wielkości rośliny; nie sadzimy jej w zbyt dużej doniczce, ponieważ to również może prowadzić do nadmiernego zawilgocenia gleby.
Dostarczanie składników odżywczych i nawożenie
Gerbera, zwłaszcza w okresie kwitnienia, jest rośliną dość wymagającą pod względem składników odżywczych. Do obfitego i długotrwałego kwitnienia potrzebuje regularnego dostarczania składników odżywczych. W okresie wegetacji, od wiosny do jesieni, zaleca się podawanie jej co dwa do trzech tygodni zbilansowanego płynnego nawozu przeznaczonego dla roślin kwitnących, wraz z podlewaniem. Wybieramy nawóz, który zawiera również mikroelementy, zwłaszcza żelazo i mangan, ponieważ ich niedobór może powodować żółknięcie liści.
Ważne jest, aby zawsze stosować nawóz na wilgotną glebę, nigdy nie podajemy nawozu na całkowicie suchą glebę, ponieważ może to uszkodzić korzenie. Nie przekraczamy stężenia zalecanego przez producenta; w rzeczywistości lepiej przygotować nieco bardziej rozcieńczony roztwór, aby uniknąć niebezpieczeństwa przenawożenia. Nadmierne spożycie składników odżywczych może być co najmniej tak samo szkodliwe jak niedobór; może powodować poparzenia liści, uszkodzenie korzeni i hamować tworzenie kwiatów.
W miesiącach zimowych, gdy wzrost rośliny spowalnia i jest ona w okresie spoczynku, przerywamy nawożenie lub podajemy składniki odżywcze najwyżej raz w miesiącu, w bardzo rozcieńczonej formie. Nadmierne spożycie składników odżywczych w okresie spoczynku może zakłócić naturalny cykl rośliny i ją osłabić. Wiosną, gdy wzrost zostanie wznowiony, stopniowo wznawiamy regularne nawożenie.
Alternatywnie można również stosować granulowane nawozy o spowolnionym uwalnianiu, które, zmieszane z podłożem do sadzenia, dostarczają niezbędne składniki odżywcze stopniowo przez dłuższy czas. Może to być szczególnie przydatne, jeśli mamy tendencję do zapominania o regularnym nawożeniu. Jednak również w tym przypadku zwracamy uwagę na prawidłowe dawkowanie i wybieramy produkt specjalnie przeznaczony dla kwitnących roślin doniczkowych. Nawozy organiczne, takie jak herbata kompostowa, również mogą mieć dobry wpływ na gerbery, ale również je należy stosować z umiarem.
Optymalna temperatura i wilgotność
Gerbera preferuje ciepłe, ale nie nadmiernie gorące środowisko. Idealna temperatura dzienna dla niej wynosi od 20 do 25°C, a w nocy może być nieco chłodniej, od 15 do 18°C. Ważne jest, aby unikać nagłych wahań temperatury, ponieważ mogą one powodować stres u rośliny i negatywnie wpływać na kwitnienie. Temperatury poniżej 10°C mogą być już dla niej szkodliwe, dlatego w chłodniejszych miesiącach zdecydowanie należy ją przechowywać w miejscu wolnym od mrozu.
Jeśli chodzi o wilgotność, gerbera preferuje środowisko umiarkowanie wilgotne, przy czym idealna jest wilgotność względna około 40-60%. Zbyt suche powietrze, zwłaszcza w okresie grzewczym w pomieszczeniach, może powodować problemy; krawędzie liści mogą brązowieć, a roślina może stać się bardziej podatna na szkodniki, takie jak przędziorki. Istnieje kilka metod zwiększania wilgotności, takich jak umieszczenie obok rośliny tacki wypełnionej wodą i kamykami lub regularne, ale ostrożne zraszanie.
Podczas zraszania upewniamy się, że używamy drobnej mgiełki wody i nie spryskujemy bezpośrednio kwiatów ani środka rozety liściowej, aby uniknąć rozwoju grzybów. Zraszanie rano jest najkorzystniejsze, aby liście miały czas wyschnąć do wieczora. Rośliny trzymane w grupach mogą również pomóc zwiększyć wilgotność lokalnego mikroklimatu, ponieważ rośliny transpirują.
Zimą, w ogrzewanych pomieszczeniach, szczególnie ważne jest zwrócenie uwagi na zapewnienie odpowiedniej wilgotności. Jeśli powietrze jest bardzo suche, można również rozważyć zakup nawilżacza elektrycznego, zwłaszcza jeśli trzymamy kilka roślin lubiących wilgoć. Zapewnienie stabilnego, wolnego od przeciągów środowiska o odpowiedniej temperaturze i wilgotności dla gerbery przyczynia się do jej zdrowego rozwoju i utrzymania ciągłego kwitnienia.
Przycinanie i usuwanie przekwitłych kwiatów
Przycinanie gerber zazwyczaj nie wymaga skomplikowanych zabiegów, ograniczając się głównie do usuwania przekwitłych kwiatów oraz starych, uszkodzonych lub chorych liści. Regularne usuwanie przekwitłych łodyg kwiatowych, znane również jako „deadheading”, jest niezwykle ważne. Jest to nie tylko korzystne estetycznie, ale także stymuluje roślinę do rozwoju nowych kwiatów, zapobiegając marnowaniu energii na produkcję nasion. Przekwitłą łodygę kwiatową usuwamy tuż przy nasadzie, delikatnym ruchem skręcającym lub ostrymi, czystymi nożyczkami.
Zaleca się również regularne usuwanie dolnych, żółknących lub suchych liści. Liście te nie fotosyntetyzują już efektywnie i mogą stanowić pożywkę dla chorób grzybowych lub szkodników. Przy usuwaniu liści dbamy również o to, aby powierzchnia cięcia była czysta i aby nie uszkodzić zdrowych części rośliny. Zawsze używamy sterylizowanych sekatorów lub noża, aby zapobiec przenoszeniu patogenów.
Czasami gerbera może stać się zbyt gęsta, z liśćmi zbyt stłoczonymi. W takich przypadkach można przeprowadzić cięcie przerzedzające, usuwając kilka wewnętrznych liści, aby poprawić cyrkulację powietrza w środku rośliny. Pomaga to zapobiegać rozwojowi chorób grzybowych i zapewnia, że światło dociera do wszystkich liści. Zabieg ten wykonujemy jednak ostrożnie; nie usuwamy zbyt wielu liści naraz, ponieważ może to osłabić roślinę.
Resztki roślinne powstałe podczas przycinania zawsze usuwamy z doniczki i jej otoczenia, ponieważ rozkładające się części roślin mogą również przyciągać szkodniki i choroby. Regularne czyszczenie i usuwanie martwych części przyczynia się do utrzymania zdrowia gerbery i jej estetycznego wyglądu. Ta troska zostaje nagrodzona ciągłym kwitnieniem i witalnością rośliny.
Metody rozmnażania gerber
Gerbery najczęściej rozmnaża się przez nasiona i przez podział, chociaż w przypadku odmian hybrydowych rośliny wyhodowane z nasion nie zawsze zachowują cechy rodzicielskie. Rozmnażanie przez nasiona jest bardziej odpowiednie dla odmian czystych linii lub tych specjalnie przeznaczonych do rozmnażania przez nasiona, lub jest stosowane przez hodowców przy tworzeniu nowych hybryd. Zdolność kiełkowania świeżych nasion gerbery jest stosunkowo dobra, ale szybko maleje, dlatego zaleca się wysiewanie ich jak najszybciej. Do siewu używamy luźnego, dobrze przepuszczalnego podłoża do sadzonek.
Nasiona przykrywamy tylko cienko ziemią lub lekko wciskamy je w powierzchnię gleby, ponieważ kiełkują w świetle. Kiełkowanie wymaga temperatury około 20-25°C i stale wilgotnego podłoża. Po wykiełkowaniu siewek zapewniamy im wystarczającą ilość światła, a gdy są wystarczająco silne, ostrożnie przesadzamy je do osobnych doniczek. Gerbery wyhodowane z nasion zazwyczaj zaczynają kwitnąć od drugiego roku. Metoda ta wymaga cierpliwości, ale może być ekscytujące hodowanie własnych roślin od samego początku.
Dzielenie jest znacznie częstszą i prostszą metodą rozmnażania gerber, zwłaszcza w przypadku roślin doniczkowych. Najodpowiedniejszy czas na to jest wiosna, gdy roślina wchodzi w aktywną fazę wzrostu, lub w połączeniu z przesadzaniem. Ostrożnie wyjmujemy roślinę z doniczki i strząsamy nadmiar ziemi z korzeni. Ostrym, sterylnym nożem lub ręcznie ostrożnie dzielimy kępę na kilka części, upewniając się, że każda część ma wystarczająco dużo korzeni i co najmniej jeden lub dwa punkty wzrostu (pędy).
Nowo uzyskane sadzonki sadzimy w świeżej, dobrej jakości ziemi do kwiatów i przez pierwsze kilka tygodni trzymamy je w nieco wilgotniejszym środowisku, chronione przed bezpośrednim światłem słonecznym, dopóki nie wzmocnieją. Z podlewaniem bądźmy ostrożni; nie zalewamy świeżo posadzonych sadzonek. Dzielenie nadaje się nie tylko do rozmnażania, ale także do odmładzania przerośniętych, starych kęp. Metoda ta może zapewnić, że nasza ulubiona gerbera będzie co roku zdobić nasz dom, odnowiona.
Powszechne szkodniki i choroby
Niestety, gerbery, podobnie jak wiele innych roślin ozdobnych, mogą być atakowane przez różne szkodniki i choroby. Do najczęstszych szkodników należą mszyce, przędziorki, wciornastki i mączliki. Mszyce zazwyczaj atakują młode pędy i pąki, osłabiając roślinę poprzez wysysanie jej soków i potencjalnie powodując deformacje. Przędziorki pojawiają się głównie w suchym, ciepłym środowisku, tworząc drobne pajęczyny na spodniej stronie liści i powodując żółknięcie i brązowienie liści.
Wciornastki to małe, latające owady, które również uszkadzają liście i kwiaty, pozostawiając srebrzyste plamy i zniekształcenia. Mączliki osiedlają się na spodniej stronie liści i wydzielają spadź, co może prowadzić do wtórnych infekcji grzybowych, takich jak sadzak. Szkodniki można zwalczać insektycydami, ale przy łagodniejszych porażeniach skuteczne mogą być również bardziej naturalne metody, takie jak mycie roztworem mydła potasowego lub stosowanie oleju neem. Ważna jest regularna kontrola w celu wczesnego wykrywania problemów.
Spośród chorób najważniejsze są infekcje grzybowe, takie jak szara pleśń (Botrytis), mączniak prawdziwy i zgnilizna korony. Szara pleśń pojawia się w wilgotnych warunkach, tworząc szary, pylisty nalot na częściach rośliny, zwłaszcza na przekwitłych kwiatach i uszkodzonych liściach. Mączniak prawdziwy powoduje białawy, mączysty nalot na liściach. Zgnilizna korony, jak wspomniano wcześniej, jest konsekwencją nadmiernego podlewania i złego drenażu i może prowadzić do śmierci rośliny.
Aby zapobiegać chorobom, ważne jest zapewnienie odpowiednich warunków uprawy: dobra cyrkulacja powietrza, unikanie nadmiernego podlewania, utrzymywanie liści w suchości i usuwanie martwych części rośliny. W przypadku infekcji grzybowych konieczne może być zastosowanie fungicydów. Zawsze dokładnie czytamy instrukcje stosowania środków ochrony roślin i przestrzegamy przepisów. Zdrowe, silne rośliny są mniej podatne na szkodniki i choroby, dlatego nacisk należy położyć na profilaktykę.
Konieczność i proces przesadzania
Gerbery zazwyczaj korzystają z przesadzania co rok lub dwa, w zależności od tego, jak szybko rosną i wypełniają swoją doniczkę. Najlepszy czas na przesadzanie to wiosna, gdy roślina rozpoczyna nowy cykl wzrostu. Oznaki wskazujące, że roślina przerosła swoją doniczkę, to między innymi korzenie wyrastające z otworów drenażowych na dnie doniczki, bryła korzeniowa bardzo szybko wysychająca lub spowolniony wzrost pomimo odpowiedniej pielęgnacji.
Do przesadzania wybieramy doniczkę o jeden rozmiar większą niż poprzednia. Ważne jest, aby nie sadzić jej w zbyt dużym pojemniku, ponieważ może to prowadzić do nadmiernego zawilgocenia gleby i gnicia korzeni. Używamy świeżej, wysokiej jakości, luźnej ziemi specjalnie przeznaczonej dla kwitnących roślin doniczkowych lub mieszamy własną mieszankę ziemi, jak opisano wcześniej. Upewniamy się, że nowa doniczka również ma odpowiednie otwory drenażowe na dnie.
Proces przesadzania polega na ostrożnym wyjęciu gerbery ze starej doniczki. Jeśli korzenie są bardzo splątane, delikatnie je rozluźniamy. Badamy system korzeniowy i usuwamy wszelkie martwe, uszkodzone lub zgniłe części korzeni czystym, ostrym narzędziem. Na dno nowej doniczki wsypujemy warstwę świeżej ziemi, następnie umieszczamy roślinę tak, aby szyjka korzeniowa (miejsce, w którym korzenie spotykają się z łodygą) znajdowała się na tej samej wysokości co w poprzedniej doniczce, lub nieco wyżej, ale nigdy poniżej powierzchni gleby.
Wypełniamy doniczkę świeżą ziemią wokół korzeni, lekko ją ugniatając, aby wyeliminować pęcherzyki powietrza, ale nie za mocno, aby gleba pozostała luźna. Po przesadzeniu obficie podlewamy roślinę, aby ziemia dobrze nasiąkła, a korzenie miały kontakt z nowym podłożem. Przez pierwsze kilka tygodni trzymamy świeżo przesadzoną gerberę w nieco bardziej zacienionym miejscu i unikamy nawożenia, dopóki korzenie się nie przyjmą i nie rozpocznie się nowy wzrost.
Zimowanie i okres spoczynku gerber
Gerbera jest rośliną pochodzącą z Afryki Południowej, więc w naszym klimacie zazwyczaj nie jest mrozoodporna na zewnątrz. Jeśli jest trzymana jako roślina doniczkowa i latem wynoszona na zewnątrz do ogrodu lub na taras, zdecydowanie należy ją przenieść do miejsca wolnego od mrozu przed pierwszymi przymrozkami. Do zimowania idealne jest jasne, chłodne pomieszczenie, w którym temperatura wynosi od 7 do 15°C. Może to być nieogrzewana weranda, jasna piwnica lub okno w chłodniejszym pokoju.
Podczas zimowania gerbera znajduje się w okresie spoczynku, więc jej wzrost spowalnia lub całkowicie ustaje. W tym czasie podlewanie należy znacznie ograniczyć. Powinna otrzymywać tylko tyle wody, aby jej bryła korzeniowa całkowicie nie wyschła. Pozwalamy górnej warstwie gleby dokładnie wyschnąć między podlewaniami. Nawożenie należy całkowicie zawiesić podczas zimowania. Ważne jest zapewnienie dobrej wentylacji w miejscu zimowania, aby zapobiec rozwojowi chorób grzybowych.
Okres spoczynku jest niezbędny dla gerbery, aby w następnym sezonie ponownie obficie kwitła. Okres ten pozwala roślinie nabrać sił. Jeśli zimuje w miejscu zbyt ciepłym i ciemnym, roślina może się wyciągnąć i osłabnąć, a kwitnienie w następnym roku może ustać lub być skąpe. Wiosną, gdy minie niebezpieczeństwo przymrozków, a temperatura stale rośnie, stopniowo przyzwyczajamy roślinę z powrotem do cieplejszych i bardziej słonecznych warunków.
Niektóre odmiany gerber, zwłaszcza te wyhodowane specjalnie do sadzenia w ogrodzie, mogą tolerować pewien stopień mrozu, jeśli zostaną przykryte grubą warstwą ściółki (np. liście, słoma). Jest to jednak ryzykowne w naszym klimacie, a dla większości dostępnych w handlu hybrydowych gerber bezpieczniejszym rozwiązaniem jest zimowanie bez mrozu. Jeśli nie jesteś pewien mrozoodporności konkretnej odmiany, zawsze wybieraj bezpieczniejszą opcję zimowania bez mrozu.
Gerbera jako kwiat cięty i jej pielęgnacja
Gerbera jest popularna nie tylko jako roślina doniczkowa, ale także niezwykle popularna jako kwiat cięty, dzięki swoim żywym kolorom i radosnemu wyglądowi. Aby długo cieszyć się nią w wazonie, warto przestrzegać kilku prostych zasad. Kupując gerbery jako kwiaty cięte, upewniamy się, że łodyga jest twarda i nienaruszona, a główka kwiatowa świeża, jaskrawo kolorowa i wolna od uszkodzeń. Płatki nie powinny być zwiędłe ani brązowe.
Przed umieszczeniem kwiatów w wazonie odcinamy 1-2 cm od końca ich łodyg ukośnie ostrym nożem lub nożyczkami florystycznymi. Jeśli to możliwe, wykonujemy tę czynność pod wodą, aby zapobiec dostawaniu się pęcherzyków powietrza do łodygi, co utrudniałoby pobieranie wody. Usuwamy wszelkie dolne liście, które w wazonie znalazłyby się poniżej linii wody, ponieważ zaczną one gnić, zanieczyszczać wodę i prowadzić do rozwoju bakterii.
Wazon zawsze dokładnie myjemy i używamy świeżej, zimnej wody. Do wody możemy dodać odżywkę do kwiatów ciętych, która dostarcza kwiatom składników odżywczych i hamuje rozwój bakterii. Jeśli nie mamy pod ręką odżywki do kwiatów, szczypta cukru i kilka kropli wybielacza lub tabletka aspiryny również mogą nieco pomóc. Wodę zmieniamy codziennie lub co drugi dzień i przy tej okazji ponownie przycinamy nieco końcówki łodyg.
Nie umieszczamy gerber w bezpośrednim świetle słonecznym, w pobliżu źródła ciepła ani obok dojrzewających owoców, ponieważ gaz etylenowy emitowany przez owoce przyspiesza więdnięcie kwiatów. Unikamy również przeciągów. Przy odpowiedniej pielęgnacji cięte gerbery mogą pozostać świeże w wazonie nawet przez tydzień do dwóch, wnosząc radość i kolor do Twojego domu. Łodygi niektórych odmian mają tendencję do mięknięcia w wodzie; aby temu zapobiec, umieszczamy je tylko w kilku centymetrach wody.
Specjalne potrzeby i wyzwania w pielęgnacji
Podczas pielęgnacji gerber mogą pojawić się pewne specjalne potrzeby i wyzwania, na które warto zwrócić uwagę dla sukcesu. Jednym z nich jest wspomniana wcześniej wrażliwość na gnicie korony. Aby tego uniknąć, oprócz prawidłowych technik podlewania i dobrze przepuszczalnej gleby, ważne jest, aby podczas sadzenia rozeta liściowa rośliny nie była umieszczona głęboko w ziemi, ale znajdowała się na poziomie powierzchni gleby lub nieco powyżej niej. Zapewnia to odpowiednie napowietrzenie korony.
Żółknięcie liści może być częstym problemem, który może mieć kilka przyczyn. Niedobór składników odżywczych, zwłaszcza niedobór żelaza lub manganu, może powodować chlorozę, w której żyłki liści pozostają zielone, ale blaszka liściowa między nimi żółknie. Można to naprawić odpowiednim nawozem, który zawiera również mikroelementy. Nadmierne lub niedostateczne podlewanie może również prowadzić do żółknięcia, dlatego ważne jest przejrzenie nawyków podlewania. Ponadto nieodpowiednie warunki oświetleniowe lub zbyt niskie temperatury mogą przyczynić się do problemu.
Brak kwitnienia lub skąpe kwitnienie mogą być również frustrujące. Najczęstszą przyczyną tego jest brak światła. Do obfitego kwitnienia gerbera potrzebuje dużo światła. Ponadto nieodpowiednie dostarczanie składników odżywczych, zwłaszcza niedobór fosforu, lub nadmierne spożycie azotu (które stymuluje nadmierny wzrost liści kosztem kwitnienia) również mogą powodować problem. Zapewnienie odpowiedniego okresu spoczynku zimą jest również ważne dla kwitnienia w następnym roku.
Czasami łodygi kwiatowe gerbery mogą być słabe i wyginać się. Może to wskazywać na niedobór wapnia lub po prostu być cechą odmiany. Niektóre odmiany mają silniejsze łodygi niż inne. Odpowiednie dostarczanie składników odżywczych i stabilne warunki uprawy mogą pomóc wzmocnić łodygi. Pomimo wyzwań pielęgnacja gerber jest wdzięcznym zadaniem, ponieważ przy odpowiedniej uwadze i trosce obdarowuje nas wspaniałymi kwiatami.
